തീരെ മണ്ണിളക്കമില്ലാഞ്ഞിട്ടും അയാൾ മൺവെട്ടി കൊണ്ട് മണ്ണ് ഇളക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇളകിയ മണ്ണ് കൈകൾ കൊണ്ട് വശങ്ങളിലേക്ക് എടുത്ത് മാറ്റി മണ്ണ് പറ്റിയ കൈകൾ കൊണ്ട് നെറ്റിയും കവിളുകളും മുഖമാകെ തന്നെയും തുടച്ചു. ഏറെ നേരത്തെ ശ്രമത്തിനൊടുവിൽ അയാൾ ആ വൻമരത്തിൻ്റെ വേരുകൾ കണ്ടെത്തി. ഒരു തരം ഭ്രാന്തമായ ആവേശത്തോടെ അയാൾ മൺവെട്ടി കൊണ്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും മണ്ണിൽ ആഞ്ഞു വെട്ടി. വേരുകൾ മണ്ണാഴങ്ങളിലേക്ക് പടർന്നിറങ്ങിയിരുന്നു. അയാളുടെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഓർമ്മയുടെ വേരുകൾ പടർന്നിറങ്ങിയത് പോലെ.

                           ആളൊഴിഞ്ഞ ആ പറമ്പിനടുത്തു കൂടിയുള്ള മൺവഴിയിലൂടെ നടന്നു പോയവർ ഒളികണ്ണിട്ടും മറ്റു ചിലർ കുറച്ചു നേരം നടത്തം നിർത്തിയും അയാളുടെ പ്രവർത്തിയെ സംശയക്കണ്ണോടെ നോക്കി നിന്നു. ആ പറമ്പിനപ്പുറം വീടുള്ളവർ മതിലിനു മറ പറ്റിയും മുറിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ജനാല കർട്ടൻ്റെ മറപിടിച്ചു നോക്കി. അവരെയൊന്നും ബാധിക്കാത്ത കാര്യമാണെങ്കിലും അയാൾ ആരാണെന്നും അയാൾ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്നും അറിയാനുള്ള ഒരു തരം അടക്കിയിട്ടും അടങ്ങാത്ത ഒരു വീർപ്പുമുട്ടൽ കൊണ്ട് സമീപവാസികൾ പൊറുതിമുട്ടി.

അടക്കിയിട്ടും അടങ്ങാത്ത ജിജ്ഞാസ പുറത്തു ചാടിയപ്പോൾ ആണ് പരിസരവാസികളായ ദേവകിയും ഭർത്താവായ സഹദേവനും കൂടി അയാൾക്കരികിലെത്തിയത്. ദേവകി മുണ്ടിൻ്റെ കോന്തലയിൽ വച്ചിരുന്ന പാക്കും വെറ്റിലയും വായിൽ തിരുകി ചവച്ചു കൊണ്ട് കണ്ണിറുക്കി പിടിച്ച് ഒരു മുറുക്കിത്തുപ്പലോട് കൂടി ത് ഫുമതിയുടെ മോനല്ലേയിത്, ഇവനല്ലെ കൽക്കത്തേലെങ്ങാണ്ട് പണി കിട്ടിപ്പോയത് എന്ന് സഹദേവനോട് ചോദിച്ചു.

അപ്പോഴേക്കും അവരിരുവരെയും പിൻപറ്റി അവിടെയെത്തിയ ചിലർ ഉത്തരം കിട്ടിയ സമാധാനത്തില് ഓ, കോമ്പാറക്കുന്നിലെ സുമതീടെ മോൻ, ഓനെന്തിനാപ്പാ ഈടെയിപ്പോ കെളക്കണത് ?  എന്ന് സംശയിച്ചു.

ആ വാക്കുകളൊക്കെ വെറും അർത്ഥശൂന്യങ്ങളായ ശബ്ദങ്ങൾ മാത്രമായി അയാളുടെ ഒരു ചെവിയിലൂടെ കയറി മറു ചെവിയിലൂടെ വായുവിൽ വിലയം പ്രാപിച്ചു.                 '